Flet poprzeczny (wielki) – instrument dęty drewniany, aerofon wargowy. Wykonany z metalu lub drewna. Skrót partyturowy – Fl. Skala: od c¹ lub h małego (zależy to od posiadanej przez flecistę stopki fletu) do d4 (możliwe jest zagranie dźwięków do f4, jednak ze względu na trudność wydobycia, dźwięki te nie występują w literaturze fletowej). Dźwięki zapisuje się w kluczu wiolinowym. Jest instrumentem nietransponującym. W orkiestrze w grupie instrumentów dętych drewnianych jest instrumentem o najwyższej skali. Ze względu na szerokie możliwości techniczne, jak i wyrazowe znajduje wszechstronne zastosowanie w muzyce solowej, kameralnej, symfonicznej, rozrywkowej, jazzowej. Najważniejszymi odmianami fletu wielkiego jest znacznie mniejszych rozmiarów flet piccolo, o stroju o oktawę wyższym (od c2 lub d2 do c5 – najniższy dźwięk również zależy od stopki), flet altowy o stroju f do f3 i basowy. Współczesna holenderska flecistka Eva Kingma stworzyła również ćwierćtonową wersję fletu.

Historia fletu poprzecznego

Flet poprzeczny to jeden z najstarszych instrumentów na Świecie. Powstał około trzech tysięcy lat temu (pierwszy flet poprzeczny znaleziono w Chinach – datuje się go na 433 rok p.n. e.). Początkowo był wykonywany z bambusa,trzciny, kości lub drewna (hebanu, bukszpanu) lub, tam gdzie było to możliwe, z kości słoniowej, porcelany i kryształu. Pierwsze flety miały siedem otworów, potem przybyła im jedna klapka, a z czasem trzy, cztery i w końcu siedem klapek.

Flet poprzeczny często towarzyszył na wojnach ale również i na dworach królewskich i innych w średniowiecznej Europie. Był instrumentem bardzo popularnym. Często można go spotkać na rycinach i dawnych obrazach. Z XIV wieku pochodzą pierwsze pieśni, które wykonywane były przy akompaniamencie przyrządu. Wraz z upływem czasu, kolejnym pojawianiem się wybitych wirtuozów tego instrumentu flet staje się coraz bardziej popularny. Apogeum swej mody przeżywa w XIX wieku.

W XIX wieku w 1830 roku Theobald Boehm (1794-1881), wymyślił i skonstruował nowatorski i pomysłowy system klap (który nosi teraz jego imię) umożliwiający granie z doskonałą intonacją. Pozycja rąk dzięki takiemu rozwiązaniu stała się o wiele wygodniejsza i umożliwiała wygrywanie dźwięków, które do tej pory nastręczały sporo trudności. W 1847 roku Theobald skonstruował pierwszy flet poprzeczny z metalu.

Stopniowo zaprzestano produkcji fletów drewnianych na rzecz metalowych (głównie srebro i argentan (mieszanka miedzi, niklu i cyny pokryta warstwą srebra). Przy ich produkcji wykorzystuje się również złoto i platynę. Z uwagi na zastosowanie metalu dźwięk fletu stał się bardziej donośny, a samo urządzenie trwalsze.

Informacja zawarte na stronie pochodzą z wikipedii, www.fletpoprzeczny.pl oraz innych mniejszych źródeł.